مسعود میرزا باقری * بازار سرمایه در دنیا دهه هاست به بازاری داغ و جنجالی و محل تبدیل سرمایه گذاران خرد به بزرگ و البته بلعکس تبدیل شده، در ایران هم این بازار چند سالی است که به شدت برای نسلی که از راه اندازی کسب و کار با وجود مشقات بسیار زیاد گریزانند، جذاب شده. ازین رو بسیاری از افراد که جدیدا وارد بازار سرمایه شده اند شاید تفکیکی بین گروه های بزرگ و سودآور یا گروه های کم سود و آینده دار و یا گروه شرکت های زیان ده (در کشور های غربی به این دسته شرکت های زامبی میگویند) قائل نباشند و باد هر توصیه ای آنها را بی هیچ اراده ای به سمتی پرتاب کند.
در بین گروه های بازار از لحاظ سود آوری قطعا هیچ گروهی همانند گروه های کامودیتی سود آور نیست. مزیت نسبی کشور ما در پایین بودن دستمزد ها و انرژی ارزان و همچنین دسترسی ساده به منابع زیر زمینی غنی این فرصت را نصیب سرمایه گذاران این صنایع کرده تا با سرمایه گذاری به مراتب کمتر از بسیاری کشور های دیگر به سودآوری بسیار معقول دست یابند. در گروه پتروشیمی موهبت عظیم میدان گازی پارس جنوبی بی شک هدیه ای از سمت خداوند برای ایرانیان است. کشف این منبع عظیم گازی در دهه ی هفتاد مدیران کشور را برای تولید هر چه بیشتر محصولات شیمیایی و پتروشیمی با ارزش افزوده ی بیشتر به تکاپو انداخت و حالا ظرفیت ایران برای تولید محصولات پتروشیمی از 66 میلیون تن با درآمد 17 میلیارد دلاری در سال 1396 طی جهش دوم محصولات پتروشیمی به ظرفیت 100 میلیون تن و درآمد 25 میلیارد دلاری در 1400 رسیده و طبق برنامه در جهش سوم تا 1404 به حدود 130 میلیون تن و درآمد 36 میلیارد دلاری خواهد رسید.
از این رو به سرمایه گذاران تازه وارد در بازار سرمایه پیشنهاد میکنم بطور جدی و دقیق شرکت های پیشرو در جهش را شناسایی و با چاشنی صبر ازین موقعیت شکوفایی استفاده کنند. در بین گروه های دیگر و در رتبه ی بعدی سودآوری قطعا گروه فلزی و معدنی یکی از بهترین گروه ها برای سرمایه گذاری است. کافیست به ظرفیت گذشته و فعلی تولیدات فلزی و معدنی نگاهی داشته باشیم برای مثال در بخش فولاد در سال 1349 کارخانه ی ذوب آهن اصفهان با ظرفیت محدود 600 هزار تن در سال راه اندازی شد وحتی تا همین چند سال گذشته نیاز کشور با واردات محصولات فولادی تامین میشد اما حالا ایران در انتهای 1399 به ظرفیت تولید 44 میلیون تن در سال میرسد که نشان دهنده ی مازاد نیاز حدود 13 میلون تنی فولاد در کشور است و هدف گذاری تا 1404 تولید حدود 55 میلون تن فولاد است که با صادرات آن ارز آوری بسیار مناسبی در کشور ایجاد خواهد شد. با توجه به این موضوع شرکت های فعال در این حوزه با حمایت دولت طرحهای توسعه بسیار خوبی خواهند داشت که باعث سودآور تر شدن هر چه بیشتر این شرکت ها در بازار سرمایه خواهد بود.
از یاد نبریم که ظرقیت های صادراتی حوزه ی معدن و فلزات اساسی بازار سرمایه ایران صرفا محدود به فولاد نیست و ما شرکت های بسیار پیشرو همچون شرکت ملی مس در زمینه ی تولید از معدن تا محصول نهایی مس داریم که تا 1404 برنامه ی تولید 450 هزار تن کاتد مس و استحصال کنسانتره از معادن جدید خود را در دستور کار دارد و یا در زمینه ی فلز روی کشور ما یکی از بزرگترین معادن روی جهان به نام معدن روی مهدی آباد یزد را به بهره برداری میرساند. با در نظر گرفتن مجموع موارد فوق به سرمایه گذاران جدید توصیه میکنم تا ابتدا با نگاهی کلی و آشنایی اصولی با جهت گیری توسعه ی ایران همراه شوند و سپس با انتخاب گروه های با مزیت نسبی بالا در اقتصاد ایران در نهایت شروع به سرمایه گذاری مطمئن در شرکت های پیشرو نمایند.
