به گزارش تجارت، معدن و فولاد: او فولاد را نه یک صنعت صرف، بلکه ستون اصلی بقای اقتصاد ملی دانست و هشدار داد: تکیه بر توان داخلی و بهره‌گیری از ظرفیت‌های صنعت فولاد و دیگر صنایع بزرگ، تنها راه عبور از تحریم ها و تضمین تاب‌آوری اقتصاد ایران است.
سعید لیلاز مهرآبادی تحلیل گر اقتصادی در دومین روز دومین همایش سالیانه در دومین همایش سالیانه و سلسله نشست های تخصصی فولاد کشور، تاب آوری در زنجیره آهن و فولاد کشور در اصفهان دو راه پیش‌روی کشور را چنین توصیف کرد: ایران امروز باید میان بردگی یا مقاومت یکی را انتخاب کند؛ مذاکره به‌خودی‌خود کافی نیست. فشارها توقف پذیر نیست و باید بر توان داخلی تکیه کرد.
وی با ارائه آمارهای اقتصادی یادآور شد: از سال ۱۳۶۸ تا ۱۳۸۶، میانگین رشد اقتصادی ایران بالاتر از متوسط جهانی و منطقه‌ای بوده است. حتی در بازه ۲۰۰۰ تا ۲۰۲۵، رشد اقتصادی ایران مشابه عربستان و امارات بوده، آن هم با وجود تحریم‌های سنگین سال ۱۳۹۹ که بی‌سابقه‌ترین فشارها را بر اقتصاد وارد کرد.
لیلاز تصریح کرد: در بدترین سال تحریم هم، تولید فراورده‌های اصلی انرژی ایران هیچ‌گاه منفی نبوده و حتی رشد داشته‌ایم. فولاد مبارکه و سایر مجتمع‌های فولادی با کار در ظرفیت بالا، به‌عنوان موتور محرکه اقتصاد، نقشی حیاتی داشته‌اند.
وی با اشاره به کمبود منابع آبی و انتقاد برخی گروه‌ها، گفت: مصرف آب صنعت فولاد به‌مراتب کمتر از کشاورزی سنتی است. وقتی برنج یا هندوانه چند برابر فولاد آب می‌بلعد، انگشت اتهام فقط به‌سمت کارخانه ها گرفتن منطقی نیست. در تحلیل، باید معیار علمی داشت نه روایت‌های عمومی.
این تحلیلگر اقتصادی ناترازی ها را ناشی از تصمیم‌گیری های غیرهماهنگ دانست و افزود: صدور بخشنامه‌های متناقض و احداث کارخانه بدون توجه به زیرساخت های برق، آب و گاز از سوی برخی نهادها، باعث هدررفت منابع می‌شود. صنعت فولاد چنین بی‌برنامگی را تاب نمی‌آورد.
لیلاز تاکید کرد: اصلاح تدریجی قیمت‌ها، کنترل بی انضباطی مالی و مهار فساد شبکه بانکی پیش‌شرط هرگونه سیاست ارزی یا تجاری موفق است، تک‌نرخی کردن ارز قبل از مهار تورم، چرخه بحران و ناآرامی اجتماعی را تکرار خواهد کرد.
وی با توصیه به مطالعه کتاب «لویاتان» اثر توماس هابز برای درک واقع‌گرایانه روابط قدرت، گفت: اقتصاد مقاوم بدون ستون‌های مستحکمی مثل فولاد معنا ندارد؛ و اگر این ستون فرو بریزد، سقف اقتصاد کشور هم فروخواهد ریخت.
