به گزارش تجارت، معدن و فولاد: معادن زغالسنگ یکی از منابع مهم انرژی فسیلی در جهان هستند که برای تامین برق، حرارت و سوخت‌های فرآوری شده و صنعتی استفاده می‌شوند؛ بر اساس آخرین آمارمنتشر شده توسط موسسه انرژی در سال 2024 همچنان زغالسنگ با تامین 32 درصد از سبد انرژی درصدرتامین کنندگان عمده انرژی در سطح جهان قرار دارد.
بزرگترین کشورهای تولیدکننده زغالسنگ در جهان کشورهای ایالات متحده آمریکا، هند، استرالیا و روسیه هستند و و البته چین به‌عنوان بزرگترین تولیدکننده و مصرف‌کننده زغالسنگ در جهان شناخته می‌شود. ایران در میان کشورهای همسایه از جمله پاکستان، قطر، امارات و ترکیه با میزان ذخایر 12 میلیارد تنی زغالسنگ، سهم ناچیزی در بهره‌برداری از این ذخیره عظیم دارد.
در بسیاری از کشورها، معادن زغالسنگ همچنان بخش عمده‌ای از اقتصاد صنعتی را تشکیل می‌دهند و علی رغم نگرانی‌های زیست محیطی، هنوز جایگاه اصلی را در سبد انرژی جهان بخود اختصاص داده‌اند.
بدنبال اهمیت و جایگاه زغالسنگ در جهان، استفاده از این منبع انرژی با ارزش، سالهاست که به سمت سیستم‌های مکانیزه رفته و استخراج این ماده معدنی از لایه های عمقی زمین در کشورهای پیشرفته کاملا بصورت مکانیزه انجام می‌شود؛ اما همچنان در برخی از نقاط جهان بهره برداری از معادن زغالسنگ به روش سنتی با خطرات جبران ناپذیر صورت می‌پذیرد.
در استخراج زغالسنگ از منابع زیرزمینی می‌بایست تونل‌های دسترسی به زغال احداث شود که به این مرحله پیشروی گفته می‌شود و در ادامه به استخراج لایه‌های زغال کارگاه استخراج گفته می شود.
در معادن مکانیزه، عملیات پیشروی و استخراج از طریق دستگاه‌های مکانیکی و در معادن سنتی از روش های اولیه پیشروی و استخراج استفاده می‌شود.
معادن مکانیزه و معادن سنتی به لحاظ تجهیزات معدنکاری و ایمنی تفاوت‌های قابل توجهی دارند.
