به گزارش تجارت، معدن و فولاد: دبیر انجمن سنگ‌آهن ایران گفت: در تمام ایندکس‌های خارجی، مبنای معرفی قیمت گندله عیار ۶۵ و کنسانتره عیار ۶۶ است. در این میان، ما برای تشویق واحدها به تولید با عیار بالاتر، پاداش در نظر گرفته‌ایم و برای تولید با عیار پایین‌تر جریمه تعیین کرده‌ایم. حالا اگر بخواهید بگویید که گندله باید عیار ۶۶ داشته باشد، سوالم این است که چند درصد از تولیدات کشور عیار ۶۶ دارند؟ در کجای دنیا برای ارزش گندله، مبنای قیمت‌گذاری عیار ۶۶ است؟ این مباحث نه فقط غیرکارشناسی است، بلکه منطقی هم به نظر نمی‌رسد.
دبیر انجمن سنگ‌آهن ایران گفت: در تمام ایندکس‌های خارجی، مبنای معرفی قیمت گندله عیار ۶۵ و کنسانتره عیار ۶۶ است. در این میان، ما برای تشویق واحدها به تولید با عیار بالاتر، پاداش در نظر گرفته‌ایم و برای تولید با عیار پایین‌تر جریمه تعیین کرده‌ایم. حالا اگر بخواهید بگویید که گندله باید عیار ۶۶ داشته باشد، سوالم این است که چند درصد از تولیدات کشور عیار ۶۶ دارند؟ در کجای دنیا برای ارزش گندله، مبنای قیمت‌گذاری عیار ۶۶ است؟ این مباحث نه فقط غیرکارشناسی است، بلکه منطقی هم به نظر نمی‌رسد.
سعید عسکرزاده، دبیر انجمن سنگ‌آهن ایران در گفتگویی در خصوص نامه ارسالی انجمن فولاد به بورس کالا مبنی بر مخالفت این انجمن با مبنا قرار دادن عیار ۶۵ برای عرضه گندله سنگ‌آهن، اظهار داشت: در حال حاضر ما در یک زنجیره قرار داریم که وضعیت آن به هیچ وجه مساعد نیست. همه بخش‌ها در حال حاضر با سود کم تولید می‌کنند. حالا اگر یکی از بخش‌ها مانند آهن اسفنجی بخواهد با استفاده از فرمول‌هایی پولی از جیب بخش گندله‌سازی بگیرد تا مشکل خود را حل کند، اصلاً درست نیست.
وی با اشاره به مبنای قیمت‌گذاری بین‌المللی افزود: در تمام ایندکس‌های خارجی، مبنای معرفی قیمت گندله عیار ۶۵ و کنسانتره عیار ۶۶ است. در این میان، ما برای تشویق واحدها به تولید با عیار بالاتر، پاداش در نظر گرفته‌ایم و برای تولید با عیار پایین‌تر جریمه تعیین کرده‌ایم. حالا اگر بخواهید بگویید که گندله باید عیار ۶۶ داشته باشد، سوالم این است که چند درصد از تولیدات کشور عیار ۶۶ دارند؟ در کجای دنیا برای ارزش گندله، مبنای قیمت‌گذاری عیار ۶۶ است؟ این مباحث نه فقط غیرکارشناسی است، بلکه منطقی هم به نظر نمی‌رسد.
عسکرزاده در ادامه تأکید می‌کند: اگر پاداش و جریمه را تغییر دهیم و بخواهیم جریمه‌ها را بیشتر و پاداش‌ها را کاهش دهیم، به‌طور حتم کیفیت محصولات پایین خواهد آمد. اگر پاداش برای واحدهایی که عیار بالاتر تولید می‌کنند، کمتر شود، همه واحدها برای اینکه جریمه نشوند، به سمت تولید با عیار پایین‌تر خواهند رفت و کیفیت محصولات به شدت کاهش خواهد یافت. مثلاً اگر واحدی بخواهد عیار ۶۶ تولید کند، ریکاوری به شدت پایین می‌آید. افزایش عیار در مواد معدنی، تابعی خطی نیست بلکه تابعی نمایی است.
دبیر انجمن سنگ‌آهن با ذکر مثال تشریح کرد: اگر بخواهید سنگی با عیار ۵۰ را به سنگی با عیار ۶۵ تبدیل کنید، بخش عمده‌ای از سنگ به‌طور طبیعی در فرآیند استحصال از بین می‌رود. حالا اگر بخواهید عیار را به ۶۶ برسانید، باز هم بخش زیادی از سنگ دور ریز خواهد شد و هزینه‌ها افزایش خواهد یافت. این افزایش هزینه‌ها به معنای بالا رفتن قیمت تمام‌شده تولید خواهد بود و نتیجه‌اش این می‌شود که هم تولیدکنندگان و هم مصرف‌کنندگان نهایی ضرر خواهند کرد.
وی همچنین توضیح می‌دهد که بسیاری از واحدهای تولیدی در کشور به‌طور طبیعی نمی‌توانند عیار ۶۶ تولید کنند: واحدهایی که در حال حاضر فعالیت می‌کنند، بر اساس وضعیت خط تولید و نوع خوراکی که دارند، استعداد تولید عیار ۶۶ را ندارند. این بدان معناست که ما نمی‌توانیم مبنای قیمت‌گذاری را بر اساس عیار ۶۶ قرار دهیم. در ایندکس‌های بین‌المللی، مانند ایندکس پلتس و متال، عیار ۶۵ برای در نظر گرفته شده است. بنابراین، به‌طور طبیعی باید این عیار را برای قیمت‌گذاری در کشور هم پذیرفت.
سعید عسکرزاده به اهمیت یافتن راه‌حل‌های مناسب در داخل صنعت و حل مشکلات موجود اشاره کرده و بیان می‌کند: وقتی با چنین مشکلاتی روبه‌رو می‌شویم، باید مسائل خود را از درون زنجیره حل کنیم، نه اینکه دست‌مان را در جیب بخش‌های بالا دستی بگذاریم. این روش فقط باعث تعطیلی واحدهای بالا دستی و کمبود ماده اولیه خواهد شد. در این صورت، دیگر هیچ تولیدی نخواهیم داشت.”
در پایان، وی به تأثیرات این سیاست‌ها بر قیمت گندله و کنسانتره اشاره می‌کند: بورس باید همیشه به توافق همه انجمن‌ها توجه کند تا از بروز مشکلات بیشتر جلوگیری شود. در غیر این صورت، چنین سیاست‌هایی هیچ‌گاه عملیاتی نخواهد شد.”
سعید عسکرزاده، دبیر انجمن سنگ‌آهن ایران در گفتگو با فولادبان، در خصوص نامه ارسالی انجمن فولاد به بورس کالا مبنی بر مخالفت این انجمن با مبنا قرار دادن عیار ۶۵ برای عرضه گندله سنگ‌آهن، اظهار داشت: در حال حاضر ما در یک زنجیره قرار داریم که وضعیت آن به هیچ وجه مساعد نیست.
واحدهایی که در حال حاضر فعالیت می‌کنند، بر اساس وضعیت خط تولید و نوع خوراکی که دارند، استعداد تولید عیار ۶۶ را ندارند. این بدان معناست که ما نمی‌توانیم مبنای قیمت‌گذاری را بر اساس عیار ۶۶ قرار دهیم. در ایندکس‌های بین‌المللی، مانند پلتس و متال، عیار ۶۵ برای در نظر گرفته شده است. بنابراین، به‌طور طبیعی باید این عیار را برای قیمت‌گذاری در کشور هم پذیرفت.
منبع: فولادبان
