به گزارش تجارت، معدن و فولاد: او گفت ساختار تولید فولاد ایران با استانداردهای جهانی فاصله معنادار دارد و برای حضور مؤثر در بازارهای صادراتی، بازتعریف این مفاهیم و بازنگری در راهبرد تولید ضروری است.
بهادر احرامیان، عضو هیات مدیره انجمن تولیدکنندگان فولاد ایران، با انتقاد از تداوم روایت های نادرست درباره نقش صنعت فولاد در کم آبی کشور گفت: «مساله کم آبی ایران ربطی به صنعت فولاد ندارد. آمار و ارقام مصرف آب این ادعا را بههیچوجه تأیید نمیکنند؛ حتی اختلاف این اعداد با ادعاها بسیار زیاد است. مصرف آب کل صنایع کشور، از جمله فولاد، فقط حدود پنج صدمِ یک درصد از کل منابع آبی ایران است. این عدد آنقدر ناچیز است که عملاً تأثیری در بی آبی، خشک شدن زایندهرود یا سایر مسائل مشابه ندارد.»
وی تأکید کرد که انتشار ادعاهای غیرمستند درباره نقش صنعت فولاد در کم آبی کشور باید متوقف شود و افزود: «بر اساس آمار موجود، هیچ ارتباط معناداری میان فعالیت فولادسازان و بحران بیآبی دیده نمیشود. واقعاً مشخص نیست چرا همچنان نام این صنعت با موضوع خشکسالی گره زده میشود. از همه فعالان و ذی نفعان درخواست میکنم به دادههای واقعی توجه کنند و اجازه ندهند روایتهای نادرست بیش از این بازتولید شود.»
ضرورت بازتعریف مفاهیم «فولاد آلیاژی» و «فولاد صنعتی»
احرامیان در بخش دیگری از سخنان خود گفت: «پیش از اینکه درباره فولادهای خاص صحبت کنیم، باید یکبار دیگر تعریف فولادهای آلیاژی و صنعتی را مرور کنیم. هر محصولی که در دسته فولادهای متداول ساختمانی قرار نگیرد، در متالورژی فولاد صنعتی محسوب میشود؛ چه مقاطع باشد، چه ورقها، چه انواع فولادهای زنگ نزن و چه فولادهای مهندسی.»
عضو هیات مدیره انجمن تولیدکنندگان فولاد توضیح داد: «فولاد مهندسی لزوماً آلیاژی نیست. ممکن است تنها با ترکیبی از کربن، سیلیس و منگنز تولید شود. نکته مهم این است که ارزش افزوده بالاتر یک محصول الزاماً به معنای صنعتی بودن آن نیست. فولادهای آلیاژی در جهان سهم بسیار کوچکی از کل تولید دارند.»
وی افزود: «بنابراین، باید میان مفاهیمی مانند فولاد صنعتی، فولاد آلیاژی، فولاد ساختمانی و مقاطع و ورقهای مختلف تفاوت قائل شد. این موضوع در بازاریابی و برنامه ریزی تولید اهمیت زیادی دارد.»
ترکیب تولید فولاد ایران و اختلاف جدی با میانگین جهانی
عضو هیات مدیره انجمن فولاد با اشاره به آخرین آمار شش ماهه سال ۱۴۰۴ و ظرفیتهای جدید تولید گفت: «در ایران حدود ۶۰ تا ۶۵ درصد تولید فولاد مربوط به مقاطع طویل است. حتی اگر به ظرفیت ۵۰ میلیون تن در سال برسیم، این نسبت تقریباً ثابت خواهد ماند.»
وی افزود: «این در حالی است که ترکیب تولید جهانی کاملاً برعکس است. حدود ۷۰ درصد تولید جهانی فولاد مربوط به مقاطع عریض و ورقهاست و تنها حدود ۳۰ درصد به مقاطع طویل و فولادهای خاص اختصاص دارد. این اختلاف ساختاری، مسیر بازاریابی و صادرات ما را بهشدت تحت تأثیر قرار میدهد.»
بازار جهانی فولاد؛ اشباع در ورق و محدودیت فرصت در مقاطع خاص
احرامیان با اشاره به داده های تجارت جهانی فولاد در سال ۲۰۲۴ گفت: «حدود ۴۲۰ میلیون تن فولاد در سال ۲۰۲۴ در جهان مبادله شده است. بزرگترین بازار مربوط به ورق گرم است که حجم آن حدود ۸۰ میلیون تن است.»
وی ادامه داد: «در رتبه دوم، شمش و اسلب با حجم حدود ۵۵ میلیون تن قرار دارد که ایران نیز در این بخش سهم بالایی دارد. پس از آن، ورق های روغنی و سرد قرار میگیرند. جالب است که با وجود حجم های قابل توجه این گروهها، مقاطع طویل هنوز در رده های پایین تر جدول هستند.»
عضو هیات مدیره انجمن تولیدکنندگان فولاد تصریح کرد: «برای نمونه، حجم مبادله مقاطع ساختمانی فقط حدود ۱۷ میلیون تن است، در حالی که ترکیه در این بخش بازیگر اصلی است.»
چالش ایران برای حضور در بازار محصولات ارزش افزوده بالا
احرامیان با اشاره به وضعیت صادرات ایران گفت: «اگر بخواهیم وارد بازار صادراتی مقاطع صنعتی شویم، باید بدانیم که با یک بازار اشباع شده روبهرو هستیم. رقابت در ورق ها و محصولات صنعتی بسیار سنگین است و کشورهایی مانند چین و ترکیه سهم بسیار بزرگی در آن دارند.»
وی تأکید کرد: «این موضوع یکی از بزرگ ترین چالش های ایران برای حرکت به سمت تولید محصولات با ارزش افزوده بالاست. ساختار فعلی ظرفیت سازی کشور با ساختار تقاضای جهانی همخوانی کاملی ندارد و اگر بخواهیم سهم بیشتری از تجارت جهانی داشته باشیم، باید راهبرد تولید را متناسب با بازارهای هدف تغییر دهیم.»
ایراسین
