ایران با برخورداری از پتانسیل معدنی غنی، یکی از کشورهای جهان از نظر تنوع و حجم مواد معدنی به‌شمار می‌رود. با این حال، سهم این ثروت عظیم از اقتصاد ملی همچنان ناچیز است و بخش معدن در مرحله خام‌ فروشی متوقف مانده است.

نقش بی‌ بدیل مواد معدنی در فناوری‌ های سبز و دیجیتال ، فرصتی بی‌ نظیر برای کشورهای دارنده این منابع فراهم کرده است؛ مشروط بر آنکه با خلق «بسته‌ های سیاستی هماهنگ» و فراتر رفتن از صادرات مواد خام ، به حلقه‌ های با ارزش‌ افزوده بالاتر زنجیره تولید جهانی بپیوندند.

دکتر سیدمصطفی فیض در نخستین کنفرانس تخصصی سرمایه‌گذاری در زنجیره ارزش طلا، نقره و مس گفت: صنعت مس، پشتوانه تاب‌ آوری اقتصادی و یک منبع ارزی برای کشور است.

تولید محصولات و گریدهای جدید صنعتی در صنعت فولاد به دو دلیل عمده می‌‌‌تواند برای فولادسازان داخلی حائز اهمیت باشد، نخست اینکه تولید این محصولات ارزش‌‌‌افزوده و درآمدهای بالایی را برای شرکت‌های تولیدکننده به همراه خواهد داشت؛ دوم اینکه تولید محصولات با ارزش‌‌‌افزوده بالا می‌‌‌تواند بازارهای صادراتی بسیار خوبی برای کشور ایجاد کند.

شکوری به تفاوت میان مواد معدنی مختلف اشاره کرد و افزود: برای مثال در خاکی که عیار خاک مس حدود ۰.۲درصد است اصلا ارزش اقتصادی برای حمل ندارد و حتما باید فرآوری محصول صورت بگیرد تا ارزش اقتصادی برای حمل را پیدا کند. این در مورد بخش دیگری از محصولات مانند سنگ تزئینی مصداق پیدا نمی کند. در نتیجه کوپ سنگی که در معدن تولید می شود ارزش اقتصادی حمل را دارد و می تواند وارد کارخانه های فرآوری شده و به اسلب یا تایل تبدیل شود و به فروش برسد.

سید محمد اتابک، وزیر صنعت، معدن و تجارت، در بازدید اخیر خود از معدن مس جانجا در شهرستان نیمروز سیستان‌وبلوچستان، بیان کرد: «باید از خام‌‌‌فروشی جلوگیری کنیم. این پروژه با ساخت کارخانه کنسانتره و لیچینگ نسبت به این امر اهتمام ورزیده و ارزش‌افزوده بیشتری ایجاد خواهد کرد.» این اظهارات وزیر، بار دیگر بحث خام‌‌‌فروشی را برای فعالان اقتصادی و معدنی داغ کرده است،