سازمان‌های ResponsibleSteel و LESS خواستار تدوین راهبردی واقع‌ گرایانه‌ تر و فراگیرتر برای کاهش انتشار گازهای گلخانه‌ ای در صنعت فولاد اروپا شدند. این دو نهاد از سیاست‌گذاران اتحادیه اروپا خواسته‌اند تا در طراحی برنامه‌های کربن‌ زدایی، محدودیت‌ های موجود در تأمین قراضه فولادی را در نظر بگیرند و از همه روش‌های تولید فولاد حمایت کنند.

در سال ۲۰۲۴ ارزش بازار جهانی فولاد به ۱.۸ میلیارد متریک تن رسید و پیش‌بینی می‌شود تا سال ۲۰۳۰ این رقم به ۲.۲ میلیارد متریک تن برسد. آمریکا دومین واردکننده بزرگ فولاد دنیاست، و سه کشور اصلی که از آنها وارد می‌کند، عبارتند از کانادا، برزیل و مکزیک. البته کشورهای دیگر مثل کره جنوبی نیز به شدت به صادرات فولاد به آمریکا وابسته‌اند.

اخیراً کمیسیون اروپا از آغاز احتمالی تحقیقات ضد دامپینگ علیه برخی از کشورهای صادرکننده به اتحادیه اروپا خبر داد. در بلندمدت، محدودیت واردات محصولات ارزان به اتحادیه اروپا ممکن است از تولیدکنندگان داخلی فولاد حمایت کند، اما تغییرات سریعی انتظار نمی رود.

پیش‌بینی‌ها از رشد چهار درصدی تولید جهانی فولاد خام تا سال ۲۰۳۰ حکایت می‌کند تا مجموع فولاد خام در سراسر جهان از ۱.۸۹ میلیارد تن در سال ۲۰۲۳ به حدود ۱.۹۷ میلیارد تن در سال ۲۰۳۰ برسد. همچنین ارزیابی‌های بیگمینت (BigMint) نشان می‌دهد میزان تولید جهانی فولاد از طریق قوس الکتریکی تا سال ۲۰۳۰ حدود ۴۰ درصد نسبت به سال ۲۰۲۳ افزایش خواهد یافت، به طوری که سهم تولید فولاد از طریق کوره بلند از ۷۱ درصد در سال ۲۰۲۳ به ۶۰ درصد در سال ۲۰۳۰ افت پیدا خواهد کرد.