سال ۱۴۰۳ برای صنعت فولاد ایران، به‌ویژه در بخش فولادهای میانی (بیلت و بلوم، اسلب)، سالی پرفراز و نشیب بود. درواقع چالش های بسیاری از جمله چالش انرژی و کمبود برق و گاز توانست تولید و در ادامه بازار را تحت تاثیر قرار دهد. برخلاف رشد برخی بخش ‌های معدنی، فولاد میانی با کاهش قابل توجه در تولید و صادرات مواجه شد. این موضوع به طور کلی می تواند متاثر از عوامل بسیاری باشد.

افزایش هزینه‌های تولید و سقوط حاشیه سود، رکود عمیق در بازار داخلی و بین‌المللی، افزایش هزینه‌های مواد اولیه، مالیات‌های سنگین و هزینه‌های اضافی بر فعالان معدنی، افزایش عوارض و حقوق دولتی از جمله مواردی هستند که در سال‌های اخیر به تولید‌کننده ضربه زده است و حالا شرایط را برای محقق شدن شعار سال یعنی «سرمایه‌گذاری برای تولید» تا حدودی دشوار می‌کند. گفته می‌شود درخواست‌های مکرر در سال گذشته برای کاهش مصرف برق و گاز از طرف دولت تنها باعث شده که واحد‌های تولیدی به سمت تعطیلی کشیده شوند و از رونق بی‌بهره باشند.

یکی از مهم‌ترین چالش‌ها در داخل ایران، کمبود برق و گاز است که به شدت بر تولید صنایع فولادی تأثیر گذاشته است. کاهش بیش از ۴۰ درصدی حجم تولید و نیمه تعطیل شدن بسیاری از واحدها، به معنای افزایش هزینه‌های تولید است. این مشکل به همراه افزایش هزینه تأمین مالی و عقب افتادن اقساط واحدها، بار زیادی بر دوش تولیدکنندگان می‌گذارد.

امین صفری، مدیرعامل شرکت آهن و فولاد ارفع، به خبرنگار معدن‌مدیا گفت: در خصوص ناترازی‌های انرژی و شرایطی که برای صنعت فولاد ایجاد شده، آنچه آزاردهنده‌تر از قطعی برق و گاز است، نبود برنامه‌ای مشخص برای زمان‌بندی این محدودیت‌هاست. صنعتگر نمی‌داند این هفته، هفته بعد، یا ماه آینده دقیقاً چه زمانی و به چه میزانی با قطعی انرژی مواجه خواهد شد تا بتواند برای آن برنامه‌ریزی کند.

عدم توسعه صنعت برق در سال های گذشته به موازات توسعه در صنایعی همچون فولاد امروز به چالشی جدی تبدیل شده که امیدی به حل آن در چند سال پیش رو نیست. درواقع در سه سال اخیر عمق این چالش رو به افزایش است و توانست میزان آسیب به تولیدکنندگان فولادی را افزایش دهد.