تمركز منابع استراتژیك

تمرکز منابع استراتژیک در مناطق یا نهادهای جغرافیایی محدود، می‌تواند زمینه‌ساز نوعی عدم‌تعادل ساختاری در تأمین مواد اولیه و محصولات حیاتی باشد. چنین تمرکزی، کشورها و صنایع را در برابر وقایع غیرمنتظره‌ای مانند تنش‌های ژئوپلیتیکی، بحران‌های زیست‌محیطی یا اختلالات در شبکه‌های حمل‌ونقل، آسیب‌پذیر می‌سازد و انعطاف‌پذیری آن‌ها را در مدیریت بحران کاهش می‌دهد. در این میان، تنوع‌بخشی به مبادی تأمین و سرمایه‌گذاری در ظرفیت‌های جایگزین، ضرورتی راهبردی برای پایداری اقتصادی، استقلال صنعتی و آمادگی در برابر تحولات جهانی به شمار می‌رود.