به گزارش تجارت، معدن و فولاد: مصطفی پور در بخش دیگری از سخنان خود گفت: «بی‌ثباتی در سیاست‌ها، تغییرات مکرر نرخ بهره و قیمت حامل های انرژی، باعث شده نظام برنامه‌ریزی در شرکت‌ها مختل شود. مدیران صنعتی امروز در شرایطی تصمیم می‌گیرند که شبیه وضعیت جنگی یا حتی تعلیق اقتصادی است.»
وی افزود: «در چنین شرایطی، مدیران باید اختیار، جسارت و انعطاف لازم برای تصمیم‌گیری داشته باشند و نباید از آنها خواست در بازه های کوتاه‌مدت پاسخ‌گو باشند؛ زیرا تأثیر سیاست های اقتصادی در بلندمدت نمایان می‌شود.»
کاهش بهره‌وری و اثر سیاست های چندساله
مدیرعامل فولاد آلیاژی ایران گفت: «وقتی سال‌ها درآمدهای ارزی شرکت‌ها با فاصله ۶۰ درصدی نسبت به نرخ واقعی محاسبه شده است، آسیب های ناشی از آن دیر یا زود خود را نشان می‌دهد.»
وی افزود: «نگاه کارشناسانه باید در تصمیم گیری ها حاکم باشد. هزینه تأخیر در تصمیم گیری بسیار بیشتر از نگرانی از تبعات کوتاه‌مدت است.»
لزوم بازگشت به طرح جامع فولاد و صیانت از صنعت
مصطفی‌پور تصریح کرد: «طرح جامع فولاد، نقشه راه توسعه متوازن زنجیره از معدن تا محصول نهایی بود. تغییرات سلیقه‌ای و طرح‌های بدون پشتوانه کارشناسی موجب ناهماهنگی ظرفیت‌ها شده است.»
وی گفت: «صنعت فولاد با سهم کمتر از ۷ درصد مصرف برق، کمتر از ۱۰ درصد مصرف گاز و کمتر از یک درصد مصرف آب، بیشترین اشتغال و ارزآوری را دارد. به جای فشار، باید از این صنعت حمایت شود.»
مصطفی‌پور با یادآوری سخن دونالد ترامپ افزود: «کشوری که فولاد ندارد، اصالت و اقتدار ملی ندارد. بخشی از توهم‌زدایی باید از خود ما شروع شود. رکوردزنی ها اگر به افزایش واقعی بهره‌وری منجر نشود، فایده‌ای ندارد. پارادوکس میان توزیع سود و توسعه باید حل شود تا صنعت فولاد با ثبات و قدرت در مسیر رشد گام بردارد.»
