امروز شرکت‌های بزرگی در جهان شکل گرفته که بین 50 تا 70 میلیون تن فولاد تولید کرده و با یکدیگر در حال رقابت هستند؛ بنابراین ما نیز باید شرکت‌های بزرگی با ظرفیت تولید چند ده میلیون تن فولاد داشته باشیم چراکه در غیر این صورت نمی‌توانیم در بازارهای جهانی رقابت کنیم و چنانچه به این امر توجه نشود، بسیاری از تولیدکنندگان فولاد کشور طی 2 تا 3 سال آینده به تعطیلی کشیده خواهند شد.

در حال حاضر بیش از ۲۰۰ شرکت فولادی برای تولید فعلی فولاد کشور فعال هستند که از این تعداد، حجم تولید فولاد بیش از ۷۵ شرکت زیر ۵۰۰ هزار تن است و در چنین وضعیتی، این شرکت‌ها رقابت‌پذیر نیستند؛ باید توجه داشت که هنوز حاکمیت می‌تواند در ساختار صنعت فولاد کشور تصمیم‌گیری و نفوذ کند، بخش‌هایی از زنجیره فولاد همچنان در اختیار دولت و یا زیرمجموعه‌های دولتی است و در برخی از صنایع فولادی سهم دارد، بنابراین دولت به‌خوبی می‌تواند در اصلاح ساختار زنجیره فولاد کمک کند.

صادرات مواد اولیه صنعت فولاد افتخار نیست، ما در بخش‌هایی از زنجیره مشکل را حل کرده‌ایم اما نمی‌توانیم از ۲۰ میلیون تن ظرفیت ایجادشده بهره‌برداری کنیم و مواد اولیه تولیدشده برای این ظرفیت را صادر می‌کنیم که این یک چالش جدی است.

در سال گذشته مجوز ۲۰ میلیون تن تولید فولاد جدید در کشور صادر شده است، میزان مجوزهای صادر شده برای تولید فولاد در کشور به ۱۴۵ میلیون تن رسیده، می‌خواهیم چکار کنیم، صنعتی که نقطه قوت اقتصاد و صنعت ما است در حال زمین خوردن است و ما خودمان استاد تبدیل کردن نقاط قوت به چالش و بحران هستیم.

محمدیاسر طیب‌نیا، مدیرعامل فولاد مبارکه در نخستین پنل تخصصی همایش «توسعه متوازن و پایدار صنعت آهن و فولاد ایران» با عنوان «سیاست‌گذاری و نظام حکمرانی در توسعه پایدار و متوازن صنعت آهن و فولاد ایران» :آن چیزی که امروز در صنعت فولاد به‌عنوان مشکل و چالش با آن مواجه هستیم در سایر صنایع نیز حاکم است؛ امروز صنعت فولاد به نقاط قوت صنعت کشور تبدیل شده و اگر این صنعت و مجموعه‌هایی همچون فولاد مبارکه را به شکل امروزی نداشتیم، در تحریم‌های دهه گذشته کمر صنعت کشور شکسته شده بود.

توسعه پایدار، عمدتاً بر حفظ و رعایت مسائل زیست‌محیطی تلقی می‌شود، اما این در حالی است که همه ماجرا این نیست؛ وقتی در طول یک سال، به‌میزان ۷ میلیون تن گندله در واحدهای تولیدی کشور تولید داشته و در سال بعدی آن با کمبود گندله مواجه شویم، این امر نشان از توسعه ناپایدار است و متاسفانه این چرخه در حال تکرار است؛ از این رو ما برگزاری این همایش را در قالب پنل‌های تخصصی در دستور کار قرار دادیم تا مسائل حوزه صنعت فولاد کشور را آسیب‌شناسی کنیم.

این همایش قرار است در قالب ۴ پنل تخصصی شامل سیاست‌گذاری و نظام حکمرانی، نقش تامین پایدار مواد اولیه تولید و تجارت، چالش‌های زیرساخت و انرژی و نقش ارتقای تکنولوژی و هوشمندسازی در صنایع برگزار شود.

ریسک انرژی در کنار دشواری‌‌‌های سرمایه‌‌‌گذاری همچنین سخت‌‌‌گیری در بازگشت ارز حاصل از صادرات موجب شده تا توان مالی چندانی برای صنعت فولاد باقی نماند ولی در همین شرایط باز هم شاهد هستیم که الگوهای توسعه مطلوبی در برخی از بخش‌‌‌های صنعت فولاد خودنمایی می‌‌‌کند.

صادرات ۸ میلیارد دلاری در زنجیره فولاد، معادل حدود ۱۶.۵ درصد از صادرات نفتی کشور است؛ اگر سیاست اقتصاد بدون نفت را دنبال می‌کنیم، بخش‌های زیادی از تحقق این هدف متوجه فعالان زنجیره فولاد خواهد بود.

علی‌رغم تحریم‌های چند سال اخیر و محدودیت‌های گاز و برق که سال به سال بیشتر می‌شود و تهدیدی برای صنعت فولاد است، هنوز ما جایگاه دهم را بین تولیدکنندگان فولاد جهان داریم و اگر محدودیت‌های گاز و برق برداشته شود، حتماً ما بین ۶ یا ۷ کشور برتر دنیا قرار خواهیم گرفت.

معاون اقتصادی و مالیِ بزرگ‌ترین هلدینگ فولادی کشور و خاورمیانه، اظهار داشت: این تصمیم بانک مرکزی، با هدف حمایت از توسعه صادرات و بهبود وضعیت اقتصادی زنجیره فولاد اتخاذ شده و به شرکت‌های فولادی که نقشی حیاتی در اقتصاد کشور ایفا می‌کنند، اجازه می‌دهد تا از منابع ارزی خود به بهترین شکل ممکن برای توسعه اقتصادی کشور بهره‌برداری کنند.

این شرکت با درک اهمیت حیاتی منابع آب، فراتر از مسئولیت‌های معمول صنعتی گام برداشته و به یکی از پیشگامان کاهش مصرف آب در صنعت فولاد ایران تبدیل شده است.