به گزارش تجارت، معدن و فولاد: سمپوزیوم فولاد ۴۰۳ که با شعار فناوری‌های موجود و نوآورانه بازیافت پسماندها در فرآیند تولید فولاد سبز در هفته اول آبان ماه برگزار شد، خالی از حضور مدیران دولتی بود که می‌تواند یکی از بزرگترین ضعف‌های آن تلقی شود.
کشورهای فولادی رویدادی مختص به این صنعت را به صورت سالانه برگزار می کنند تا بتوانند چالش های پیش رو و آخرین تغییرات در بازارهای جهانی را در آن بررسی و بر بوته نقد قرار دهند.
ایران نیز با توجه به اینکه در میان ۱۰ کشور اول تولیدکننده فولاد جهان قرار دارد، سمپوزیوم فولاد را به صورت سالانه با حضور تولیدکنندگان و فعالان این حوزه برگزار می کند تا بتواند مسیر توسعه این صنعت را هموار تر از گذشته کند.
امسال نیز سمپوزیوم فولاد ۴۰۳ به روال چند سال اخیر در جزیره کیش برگزار شد که در حاشیه آن نیز شرکت های فولادی در نمایشگاه فولاد نیز حضور داشتند.
شعار این دوره از سمپوزیوم فناوری های موجود و نوآورانه بازیافت پسماندها در فرآیند تولید فولاد سبز بود که مانند سال گذشته تاکید بر توسعه تولید فولاد سبز داشت.
در حالی سمپوزیوم بر تولید فولاد سبز تاکید دارد که این صنعت در سال های اخیر با چالش تامین انرژی روزگار سپری می کند و بارها شاهد ارائه آمارهایی بودیم که نشان می دهد تولید و صادرات به دلیل کمبود برق و گاز با کاهش مواجه شده است.
درواقع حل بحران انرژی می تواند به تولید فولاد سبز نیز کمک کند. در نتیجه انتظار بر آن بود که فعالان این صنعت بیشتر به موضوع انرژی پرداخته و دستاوردهایی که برای حل این بحران در دست اجرا داشتند را ارائه می کردند.
از سویی دیگر هرچند این رویداد تلاش کرده بود تا جلساتی در بستر B2B برگزار شود اما آمارهای ارائه شده حاکی از آن بود که استقبال چندانی از این بخش صورت نگرفته بود.
اما از دیگر مواردی که می توان به ضعف این دروه از سمپوزیوم اشاره داشت، عدم حضور مسئولان دولتی و تصمیم گیرندگان صنعت فولاد کشور بود.
اخیرا عمده رویدادها بدون حضور مسئولان دولتی برگزار می شود که این خود می تواند عاملی برای تکرار موضوعات باشد زیرا هیچ یک از نکات شنیده نمی شود و پاسخی برای آن وجود ندارد.
شاید بهتر بود تا برگزار کنندگان این رویداد در مراسم افتتاحیه به جای ارائه مطالب علمی و بررسی این صنعت از نگاه تخصصی تلاش بر حضور مسئولان دولتی داشتند تا شاید گره ای از گره های کور صنعت فولاد کشور گشوده می شد.
از سویی دیگر هرچند گفته می شد ۳۵ شرکت خارجی در این رویداد حضور داشتند اما عمدتا شرکت هایی بودند که پارتنر ایرانی داشتند و دفتر در ایران برقرار بود.
در نتیجه نمی توان گفت شرکت های خارجی فعال در حوزه فولاد از این رویداد استقبال زیادی داشتند در حالی که حضور شرکت های خارجی در چنین رویدادهایی می تواند بر توسعه بازارهای صادراتی و همچنین همکاری در زمینه ارتقای تکنولوژی و تجهیزات داشته باشند. هرچند شرایط تحریمی بر این حضور اثر گذار است اما کشورهای منطقه می توانستند در این رویداد حضور خوبی داشته باشند.
نکته ای که باید برای سال های آینده این رویداد در نظر گرفته شود آن است که سمپوزیوم فولاد تنها رویدادی برای دید و بازدید مدیران نباشد، هرچند که بسیاری از شرکت های حاضر در نمایشگاه بدون حضور مدیران عامل خود در این دوره حضور داشتند که می تواند یک ضعف بسیار مهم برای آن مجموعه ها محسوب شود.
از سویی دیگر سمپوزیوم فولاد باید به صورتی باشد که حداقل در افتتاحیه آن چند مدیر دولتی حضور داشته و موضوعات از نگاه هر دو طرف بررسی شود، در غیر این صورت امید چندانی به رفع مشکلات نخواهد بود.
