به گزارش تجارت، معدن و فولاد: جهان شاهد احیای انرژی هسته‌ای است و پیش‌بینی می‌شود که تولید برق هسته‌ای در سال 2025 به رکورد جدیدی برسد. این تحول در حالی رخ می‌دهد که بحث‌ها بر سر آینده این صنعت داغ است و کارشناسان در حال بررسی مسیرهای مختلف برای توسعه انرژی هسته‌ای هستند.
آیا آینده انرژی هسته‌ای در دست راکتورهای کوچک مدولار (SMRs) خواهد بود، یا پروژه‌های عظیم جدید مانند نیروگاه ووگل، یا احیای نیروگاه‌های قدیمی و از کار افتاده؟
آژانس بین‌المللی انرژی (IEA) پیش‌بینی کرده است که جهان در سال 2025 بیش از هر زمان دیگری برق هسته‌ای تولید خواهد کرد و این روند به یک رنسانس هسته‌ای منجر خواهد شد.
فاتح بیرول، مدیر اجرایی IEA، در این باره می‌گوید: «امروز روشن است که بازگشت قدرتمند انرژی هسته‌ای که IEA چند سال پیش پیش‌بینی کرده بود، در حال تحقق است و تولید برق هسته‌ای در سال 2025 به سطح بی‌سابقه‌ای خواهد رسید. علاوه بر این، بیش از 70 گیگاوات ظرفیت جدید هسته‌ای در حال ساخت است که یکی از بالاترین سطوح در 30 سال گذشته به شمار می‌رود و بیش از 40 کشور در سراسر جهان برنامه‌هایی برای گسترش نقش انرژی هسته‌ای در سیستم‌های انرژی خود دارند.»
این احیای جهانی انرژی هسته‌ای پس از دهه‌ها رکود، ناشی از پیشرفت‌های تکنولوژیکی و نیاز به تامین تقاضای رو به رشد انرژی، به‌ویژه در بخش فناوری، بدون به خطر انداختن اهداف آب‌وهوایی است. با این حال، بحث‌ها بر سر بهترین مسیر برای آینده انرژی هسته‌ای ادامه دارد.
برخی کارشناسان بر روی راکتورهای کوچک مدولار (SMRs) تمرکز دارند که در کارخانه‌ها ساخته می‌شوند و سپس در محل نصب می‌گردند. این راکتورها به دلیل اندازه کوچک‌تر و هزینه‌های کمتر، می‌توانند راه‌حلی سریع‌تر و انعطاف‌پذیرتر برای تامین انرژی باشند. اما نگرانی‌هایی در مورد تولید زباله‌های هسته‌ای از SMRs وجود دارد که می‌تواند چالش‌های جدیدی را به همراه داشته باشد.
از سوی دیگر، پروژه‌های عظیم جدید مانند نیروگاه ووگل در آمریکا، که با هزینه‌های بالا و تاخیرهای زمانی مواجه شده‌اند، نشان‌دهنده چالش‌های ساخت نیروگاه‌های بزرگ هسته‌ای هستند. این پروژه‌ها، اگرچه می‌توانند ظرفیت تولید بالایی داشته باشند، اما به سرمایه‌گذاری‌های کلان و زمان طولانی برای بهره‌برداری نیاز دارند.
در این میان، احیای نیروگاه‌های قدیمی و از کار افتاده نیز به عنوان یک گزینه مطرح است. برای مثال، نیروگاه هسته‌ای پالیسادز در میشیگان، که در سال 2022 تعطیل شده بود، امسال با حمایت مالی دولت به مبلغ نزدیک به 2 میلیارد دلار، در حال احیا است و قرار است تا اکتبر سال جاری دوباره به شبکه متصل شود. این اقدام می‌تواند الگویی برای سایر نیروگاه‌های قدیمی باشد که با هزینه‌های کمتر و در زمان کوتاه‌تری می‌توانند به تولید برق بازگردند.
با این حال، احیای نیروگاه‌های قدیمی نیز با چالش‌های خود همراه است. بسیاری از این نیروگاه‌ها برای مدت 40 سال طراحی شده‌اند، اما با نگهداری مناسب و ارتقاء تکنولوژیکی، می‌توان عمر آن‌ها را تا 60 یا حتی 80 سال افزایش داد. برخی کارشناسان معتقدند که با سرمایه‌گذاری در تحقیق و توسعه، می‌توان عمر این نیروگاه‌ها را تا 100 سال نیز تمدید کرد. این رویکرد می‌تواند از نظر مالی جذاب‌تر از ساخت نیروگاه‌های جدید باشد.
در نهایت، آینده انرژی هسته‌ای به ترکیبی از این مسیرها بستگی خواهد داشت. راکتورهای کوچک مدولار می‌توانند به عنوان یک راه‌حل سریع و انعطاف‌پذیر برای تامین انرژی در مناطق مختلف به کار روند، در حالی که پروژه‌های بزرگ‌تر و احیای نیروگاه‌های قدیمی می‌توانند ظرفیت تولید را در مقیاس وسیع‌تری افزایش دهند. با این حال، نگرانی‌ها در مورد مدیریت زباله‌های هسته‌ای و هزینه‌های بالای ساخت و نگهداری همچنان پابرجاست.
انرژی هسته‌ای به عنوان یک منبع انرژی پاک و پایدار، نقش مهمی در تامین تقاضای رو به رشد انرژی و دستیابی به اهداف آب‌وهوایی ایفا خواهد کرد. با توجه به پیشرفت‌های تکنولوژیکی و حمایت‌های دولتی، انتظار می‌رود که تولید برق هسته‌ای در سال 2025 به رکورد جدیدی دست یابد و این روند در سال‌های آینده نیز ادامه پیدا کند.
