صنعت معدن و صنایع معدنی مسئول حدود ۱۰‌درصد از انتشار گازهای گلخانه‌‌‌‌‌ای جهانی هستند.

طبق گزارش آژانس بین‌المللی انرژی (IEA) در سال‌۲۰۲۱، این بخش سالانه ۳.۶گیگاتن دی‌‌‌‌‌اکسید‌کربن منتشر می‌کند. این آمار نشان‌دهنده ضرورت تغییر رویکرد این صنعت به سمت انرژی‌های سبز است. پیش‌بینی‌‌‌‌‌ها حاکی از آن است که مصرف انرژی در بخش معدن و فلزات تا سال‌۲۰۵۰، ۳۶‌درصد افزایش خواهد یافت.

طبق گزارش آژانس بین‌المللی انرژی، مصرف این مواد معدنی تا سال‌۲۰۵۰ می‌تواند ۶‌برابر شود و ارزش بازار آنها به ۴۰۰‌میلیارد دلار برسد که از ارزش کل زغال‌سنگ استخراج‌‌‌‌‌شده در سال‌۲۰۲۰ بیشتر است. برای دستیابی به اهداف توافق پاریس، بیش از سه‌میلیارد‌تن از مواد معدنی ضروری و فلزات برای به‌کارگیری و ذخیره‌سازی انرژی بادی و خورشید مورد‌نیاز است.

ماهیت پویای این بازار نیازمند شفافیت بیشتر و اطلاعات قابل اعتماد برای تسهیل تصمیم‌گیری آگاهانه است. انتقال از سوخت‌های فسیلی به منابع انرژی پاک به مواد معدنی ضروری و حیاتی در راستای انتقال انرژی بستگی دارد. مواد معدنی -مانند مس، لیتیوم، نیکل، کبالت- اجزای ضروری در بسیاری از فناوری‌های انرژی پاک امروزی اند که به‌سرعت در حال رشد و استفاده در توربین‌های بادی، پنل‌های خورشیدی و وسایل نقلیه الکتریکی هستند.

ماهیت پویای این بازار نیازمند شفافیت بیشتر و اطلاعات قابل‌ اعتماد برای تسهیل تصمیم‌گیری آگاهانه است. انتقال از سوخت‌های فسیلی به منابع انرژی پاک به مواد معدنی ضروری و حیاتی در راستای انتقال انرژی بستگی دارد. مواد معدنی -مانند مس، لیتیوم، نیکل، کبالت- اجزای ضروری در بسیاری از فناوری‌های انرژی پاک امروزی اند که به‌سرعت در حال رشد و استفاده در توربین‌های بادی، پنل‌های خورشیدی و وسایل نقلیه الکتریکی هستند.

در حالی که تقاضای زغال سنگ هم در بخش برق و هم در بخش صنعتی رشد می‌کرد، به گفته آژانس بین‌المللی انرژی، محرک اصلی استفاده از زغال سنگ برای پر کردن شکاف ایجاد شده به دلیل تولید کم انرژی آبی و افزایش سریع تقاضای برق بود.