به گزارش تجارت، معدن و فولاد: سال ۱۴۰۳ برای جهادگران فولاد اکسین خوزستان، سالی از جنس ایثار و تعهد بود.
در روز‌هایی که صنعت فولاد کشور با ناترازی انرژی، تحریم‌های سنگین و محدودیت‌های اقتصادی دست‌وپنجه نرم می‌کرد، مردانی از جنس آتش و آهن، بی‌وقفه در دل گرما و سرمای این سرزمین ایستادند. آنها شب را به صبح رساندند، لباس‌هایشان آغشته به عرق کار شد، دستانشان پینه بست، اما هرگز توقف نکردند. چراکه می‌دانستند، اگر چرخ این کارخانه لحظه‌ای از حرکت بایستد، آرامش سفره‌های بازنشستگان، مستمری‌بگیران و میلیون‌ها هم‌وطن زیر سایه نگرانی فرو خواهد رفت.
فولاد اکسین تنها یک کارخانه نیست؛ اینجا، قلبی تپنده است که خون حیات را در رگ‌های صنعت و جامعه جاری می‌کند. هر ورق فولادی که از کوره‌های داغ این مجموعه خارج می‌شود، چیزی فراتر از یک محصول صنعتی است؛ این همان آرامشی است که کارگران با دست‌هایشان برای خانواده‌هایشان می‌سازند، همان امنیتی است که برای بازنشستگانی که سال‌ها برای این سرزمین زحمت کشیده‌اند، فراهم می‌شود. در میان شعله‌های گداخته و دستگاه‌هایی که بی‌رحمانه می‌غرند، کارگرانی ایستاده‌اند که می‌دانند مسوولیتشان فقط تولید نیست، بلکه امید دادن به میلیون‌ها ذی‌نفع این شرکت است؛ بازنشستگانی که چشم امیدشان به سود این مجموعه گره خورده، مستمری‌بگیرانی که زندگی‌شان به پایداری این صنعت وابسته است، و خانواده‌هایی که آرامششان در گرو تلاش این مردان است.
اکنون که سال ۱۴۰۳ به پایان رسیده، می‌توان گفت که این تلاش‌ها بیهوده نبوده است. فولاد اکسین خوزستان نه‌تنها رکورد‌های جدیدی در تولید ثبت کرد، بلکه به رسالت بزرگ خود عمل کرد: ساختن آینده‌ای مطمئن‌تر برای آنهایی که به این چرخ در حال حرکت تکیه کرده‌اند. این شرکت، در میان سختی‌ها قد کشید، از ناملایمات عبور کرد و ثابت کرد که تولید، فراتر از یک مأموریت صنعتی، یک تعهد ملی است؛ و این تعهد، ادامه خواهد داشت؛ تا روزی که هیچ کارگری نگران آینده فرزندش نباشد، هیچ بازنشسته‌ای دلواپس معیشتش نشود، و هیچ ایرانی از فردای این سرزمین ناامید نگردد.
