به گزارش تجارت، معدن و فولاد: هوش مصنوعی به‌سرعت جایگاه خود را در عرصه ارتباطات تثبیت کرده است. این فناوری توانایی پردازش داده هایی را دارد که ذهن انسان قادر به مدیریت آن‌ها نیست. آنچه هوش مصنوعی را متمایز می‌سازد، سرعت و دقت آن در تحلیل است، اما آنچه ندارد، تجربه ذهنی و همدلی انسانی است. این تمایز سبب می‌شود نقش آن نه حذف انسان، بلکه تقویت توانمندی های او باشد. الگوریتم‌ها می‌توانند انبوهی از مطالب رسانه‌ای و شبکه های اجتماعی را بررسی کنند و گرایش‌ها یا احساسات نسبت به یک برند را آشکار سازند؛ اطلاعاتی که به متخصصان ارتباطات امکان می‌دهد پیام‌ها و استراتژی‌های خود را بازتنظیم کنند.
کاربردهای دستیاران دیجیتال گسترده و متنوع است. ابزارهایی مانند Meltwater و CoverageBook برای پایش رسانه و گزارش گیری به‌کار می‌روند؛ BuzzSumo و Cision امکان شناسایی تأثیرگذاران و تحلیل روندهای محتوایی را فراهم می‌کنند؛ و ابزارهای رایگان نظیر Google Trends یا AnswerThePublic به کشف علایق مخاطبان کمک می‌کنند. حتی چت بات های مجهز به هوش مصنوعی نیز می‌توانند با مخاطبان گفت‌وگو کنند و ضمن پاسخ‌گویی سریع، تجربه‌ای روان از تعامل با برند ایجاد نمایند. این تحول به معنای آزاد شدن وقت متخصصان ارتباطات برای تمرکز بر کارهای استراتژیک تر، مانند طراحی روایت‌های کلیدی یا توسعه پیام‌های متناسب با ارزش‌های سازمان است.
فرصت‌های هوش مصنوعی چشمگیرند. هزینه‌ها کاهش می‌یابد، کارها با دقت بالاتری انجام می‌شود و سازمان‌ها می‌توانند رفتار و نگرش مخاطبان را با جزئیات بی‌سابقه‌ای تحلیل کنند. الگوریتم‌ها قادرند بحران‌های احتمالی را پیش‌بینی و برای آن‌ها سناریو طراحی کنند. علاوه بر این، فناوری ترجمه و زیرنویس خودکار امکان ارتباط چندزبانه را فراهم کرده و پیام‌ها را به مخاطبان جهانی منتقل می‌سازد. همه این مزایا به تقویت برند و افزایش اعتماد به آن کمک می‌کنند.
در مقابل، تهدیدها نیز واقعی‌اند. یکی از مهم‌ترین نگرانی‌ها بیکاری نیروی انسانی است؛ کسانی که نتوانند خود را با تغییرات فناورانه وفق دهند، به‌تدریج از چرخه کار حذف خواهند شد. چالش دیگر، سوگیری الگوریتمی است. اگر داده‌ها ناقص یا جانبدارانه باشند، خروجی نیز مغرضانه خواهد شد و این می‌تواند بحران‌های ارتباطی تازه‌ای برای برندها به‌وجود آورد. همچنین، امنیت داده و حریم خصوصی در صدر نگرانی‌ها قرار دارد، زیرا هرگونه نشت یا سوءاستفاده از اطلاعات اعتماد مخاطبان را به‌شدت خدشه‌دار می‌کند. در نهایت، خطر مهم دیگر کاهش بُعد انسانی ارتباطات است؛ اگر همه‌چیز به الگوریتم‌ها سپرده شود، خلاقیت، همدلی و روایت‌گری که هسته ارتباطات انسانی است، کمرنگ خواهد شد.
نظریه سیستم‌ها به‌خوبی نشان می‌دهد که سازمان مجموعه‌ای از اجزای به هم‌پیوسته است و تغییر در هر بخش بر کل سیستم تأثیر می‌گذارد. ورود هوش مصنوعی به ارتباطات نیز چنین است. وقتی چت بات ها با مخاطبان گفت‌وگو می‌کنند، لحن و سبک آن‌ها باید بازتابی از هویت برند باشد. وقتی الگوریتم‌ها رسانه‌ها را رصد می‌کنند، پیام های ارتباطی باید با تحلیل‌های آن هم‌سو شود. بنابراین، موفقیت در استفاده از دستیاران دیجیتال زمانی تضمین می‌شود که آن‌ها به‌طور کامل در استراتژی و فرهنگ سازمان ادغام شوند.
آینده ارتباطات نه در حذف انسان است و نه در سلطه کامل ماشین. بلکه آینده‌ای ترکیبی پیش روست که در آن ماشین ها در پردازش و تحلیل داده ها بی‌رقیب اند و انسان‌ها در روایت‌گری، خلاقیت و مدیریت موقعیت های حساس همچنان برتری دارند. همان‌طور که موتور بخار انقلاب صنعتی را رقم زد، دستیاران دیجیتال مبتنی بر هوش مصنوعی نیز در حال ایجاد انقلابی تازه در ارتباطات‌اند؛ انقلابی که مرز میان داده و معنا، سرعت و عمق، و هوش و آگاهی را بازتعریف خواهد کرد.
ارتباطات در عصر هوش مصنوعی صرفاً انتقال پیام نیست؛ میدان تعامل انسان و ماشین است. سازمان ها با کمک این فناوری می‌توانند دقیق‌تر، سریع‌تر و گسترده‌تر با مخاطبان ارتباط برقرار کنند، اما این انسان است که با روایت، اعتماد و همدلی، معنا را به پیام‌ها می‌بخشد و برند را در ذهن و دل مخاطب ماندگار می‌سازد.
