به گزارش تجارت، معدن و فولاد: محمدیاسر طیب‌نیا، مدیرعامل فولاد مبارکه اصفهان، در آیین افتتاحیۀ مرکز توسعۀ کسب‌وکار صنعت ۴، امروز ۱۷ بهمن ماه ۱۴۰۳، در محل پارک علم و فناوری دانشگاه تهران، بیان کرد:
«بنده و همکارانم دائم در حال بررسی چگونگی تحقق رشد و پیشرفت ایران عزیز بوده و هستیم. پاسخی که ما با بررسی این چالش در چند دهۀ اخیر و با مطالعۀ نمونه‌های موفق جهانی به آن رسیدیم، حاصل جرقه‌ای است که در بررسی بهترین نمونه‌های جهانی در ذهن ما ایجاد شد. ما در این روند، بهترین الگوهای جهانی را بررسی کردیم.
یکی از نمونه‌های موفق، شرکت پوسکوی کره جنوبی است که قریب به ۱۵ سال است به‌عنوان رقابت‌پذیرترین شرکت فولادی مطرح است. شرایط رشد و توسعۀ این شرکت به‌نحوی بوده که از سال ۱۹۶۸ (زمان تأسیس آن) طی حدود ۲۵ سال به بزرگ‌ترین شرکت فولادی دنیا تبدیل شد؛ شرکتی که ۱۵ سال طول کشید تا با کمترین ظرفیت شکل بگیرد. در آن زمان، کره برای تأمین منابع مالی تأسیس این شرکت مشکل داشت و ژاپنی‌ها برای راه‌اندازی آن وارد عمل شدند و سپس کم‌کم خود کره‌ای‌ها توسعۀ بعدی را رقم زدند.
اکنون، این شرکت صرفاً یک شرکت فولادی نیست، بلکه یکی از اصلی‌ترین بازیگران اقتصاد کره جنوبی است. با بررسی روند پیشرفت این شرکت در تمام این سال‌ها، متوجه می‌شویم یک عامل اصلی، مهم‌ترین دلیل رشد و توسعۀ آن بوده است: اهمیت ویژۀ نوآوری و فناوری. این موضوع، شاه‌کلید رشد و توسعۀ تمامی شرکت‌هایی است که نه‌تنها خودشان، بلکه اقتصاد کشورشان را نیز رهبری می‌کنند.
برخی شرکت‌های بزرگ را که نامشان را می‌شنویم، گاهی اسمشان از نام کشورشان آشناتر است و درآمد بعضی از آن‌ها حتی از درآمد ملی ما و اقتصاد نفتی ما بیشتر است؛ مانند اپل، گوگل، ارسلورمیتال، مایکروسافت، سامسونگ و… . تمامی این‌ها نمونه‌هایی هستند که در چند دهۀ گذشته، اساس فعالیتشان را بر پایۀ نوآوری گذاشته و در سال‌های اخیر نیز به پیاده‌سازی زیست‌بوم نوآوری در پیرامون خود اهتمام ورزیده‌اند.
در همین راستا، ما نیز حدود سه سال پیش مأموریتی به شرکت MSTID دادیم تا تمام تمرکزش را بر خلق این زیست‌بوم بگذارد؛ به‌نحوی‌که بتوانیم حول محور شرکت فولاد مبارکه و این شرکت، یک اکوسیستم نوآوری پدید بیاوریم تا از دستاوردهای آن، کل کشور بهره‌مند شود.
نگاه دقیق به این شرکت‌های پیشرو و نحوۀ مشارکتشان در توسعۀ کشورشان نشان می‌دهد که آن‌ها به‌منزلۀ یک لوکوموتیو در مسیر توسعه و پیشرفت داخلی عمل کرده‌اند و فولاد مبارکه نیز از چنین ظرفیتی در اقتصاد ملی ما برخوردار است. فولاد مبارکه امروز جزو بزرگ‌ترین مجموعه‌های صنعتی کشور است؛ به‌لحاظ ارزش افزوده، جایگاه دوم را دارد و همچنین از نظر فروش و شاخص‌های اصلی جزء شرکت‌های برتر است و در حال حاضر ۱۳۰ تا ۱۴۰ شرکت زیرمجموعۀ آن هستند.
اگر ما به مقولۀ نوآوری به‌درستی نپردازیم، دیر یا زود از میدان رقابت حذف خواهیم شد و حتی در بهترین حالت، عمر شرکتمان به حدود ۶۰ سال نمی‌رسد (میانگین عمر پانصد شرکت برتر جهان طی دو دهه قبل، از ۱۳۴ سال به ۶۲ سال کاهش یافته است). اما اگر در این زمینه به‌خوبی عمل کنیم، آنچه دربارۀ پوسکو مطرح شد، قابل تحقق خواهد بود.
در حوزۀ فناوری‌های جدید و سرمایه‌گذاری خطرپذیر و نوآوری، سرعت پیشرفت در دنیا بسیار بیشتر از ماست. به‌عنوان مثال، زمانی در سال ۱۹۹۷، حدود ۸۶ درصد سرمایه‌گذاری‌های خطرپذیر در آمریکا بود، اما امروز ۲۸ درصد این سرمایه‌گذاری‌ها در آسیا رخ می‌دهد و اروپا هم سهم خود را به ۱۹ درصد رسانده است. فولاد مبارکه و شرکت‌های بزرگی مانند آن باید این مسیر را هموار کنند.
امروز فیلیپین نزدیک به یک میلیارد دلار سرمایه‌گذاری خطرپذیر دارد. مصر در سال ۲۰۲۳ حدود ۳۲۹ میلیون دلار سرمایه‌گذاری کرده است، نیجریه ۲۸۴ میلیون دلار، عربستان طی سال‌های ۲۰۲۲ و ۲۰۲۳ در مجموع ۱.۲ میلیارد دلار و ۷۵۰ میلیون دلار سرمایه‌گذاری کرده و سنگاپور نیز ۳.۴ میلیارد دلار در این زمینه سرمایه‌گذاری داشته است.
حالا جایگاه ما کجاست؟ در سال ۱۴۰۱ سرمایه‌گذاری ما ۱۶۰۰ میلیارد تومان بوده و در سال ۱۴۰۲ که جمع بزنیم، به ۱۸۰۰ میلیارد تومان می‌رسد. اگر دلار ۱۴۰۲ را ۶۰ هزار تومان در نظر بگیریم، حدود ۳۰ میلیون دلار می‌شود؛ ۳۰ میلیون دلار کجا و آن اعداد کجا؟ از این مقدار هم یک‌سوم آن را فولاد مبارکه سرمایه‌گذاری کرده است. در سال ۱۴۰۲ فولاد مبارکه با یک جهش، هزار میلیارد تومان در این حوزه سرمایه‌گذاری کرد. این ارقام نشان می‌دهد ما با کشورهای دیگر فاصله داریم و باید سرعت را افزایش دهیم.
در مسیر ما سرعت‌گیرهای بسیاری وجود دارد؛ زیرا این زیست‌بوم هنوز به‌درستی شکل نگرفته و فرهنگ نوآوری هم نهادینه نشده است. از نهادهای نظارتی گرفته تا سازوکارهای اخذ مجوز و…، هنوز با سرعتی که مدنظر ماست تا به دنیا برسیم و از آن‌ها جلو بزنیم، همخوانی ندارند. در نتیجه باید اتفاقات بزرگی در این زمینه رخ دهد.
در فولاد مبارکه نیز سرعت ما کمتر شد؛ چراکه نتوانستیم همه را با خود همراه کنیم و توضیح دهیم که چه می‌خواهیم، چه باید بکنیم و دنیا به کدام سو در حال حرکت است. به همین دلیل ترمزهایی در مسیر ما ایجاد شد. برنامه‌مان این بود که ۳ هزار میلیارد تومان سرمایه‌گذاری داشته باشیم و سال بعد ۵ هزار میلیارد تومان، و این روند تصاعدی ادامه پیدا کند. این همان مسئله‌ای است که محافل علمی و همچنین مسئولان کشور باید کمک کنند تا زیست‌بوم لازم برای تحقق آن شکل بگیرد.
ما در فولاد مبارکه به دو سطح بلوغ رسیدیم ــ سطح بهره‌برداری و سطح پایداری‌سازی زنجیرۀ تأمین. امروز در حوزۀ بهره‌برداری، جزو معدود شرکت‌هایی هستیم که با ۱۰۰ درصد ظرفیت کار می‌کنیم (علی‌رغم همۀ چالش‌ها). در زمینۀ پایداری‌سازی زنجیرۀ تأمین هم به نقطه‌ای رسیده‌ایم که زنجیرۀ کاملی در حوزۀ برق، آب، گاز و… ایجاد کرده‌ایم و تقریباً تمام چالش‌ها را با سرمایه‌گذاری خودمان متوازن می‌کنیم. در این دو سطح به بلوغ رسیده‌ایم.
در حال حاضر، آنچه در فولاد مبارکه به‌عنوان خلأ وجود دارد، تبدیل شدن از یک کارخانه فولادی به یک توسعۀدهندۀ تکنولوژی است. همین امر باعث شد تا این مراکز نوآوری را در دانشگاه‌ها تأسیس کنیم و سرمایه‌گذاری خطرپذیر را در شرکت‌ها دنبال کنیم؛ چراکه هدف ما تبدیل شدن به یک توسعۀدهندۀ تکنولوژی است. بنابراین لازم بود در این مسیر، نقاط گمشده در زیست‌بوم صنعتی کشور شناسایی و برای رفع آن‌ها اقدام شود. امروز، پس از راه‌اندازی چند مرکز نوآوری دانشگاهی، تقویت ارتباط با مراکز علمی و تحقیقاتی و شکل‌دهی ساختار سرمایه‌گذاری خطرپذیر (که اکنون به ثبات رسیده است)، یکی دیگر از اضلاع این زیست‌بوم افتتاح شد.
امیدوارم در آینده، به برکت این مرکز و تعامل با آن، ده‌ها مجموعۀ دانشی و ارزشمند در حوزۀ تحول دیجیتال و هوشمندسازی شکل بگیرد و زیست‌بوم نوآوری کشور در این حوزه توسعه یابد. همچنین امیدوارم این مرکز، که به‌مثابۀ یک برج دیدبانی روندهای تحول دیجیتال روز دنیا و هوشمندسازی در صنعت فولاد را دنبال می‌کند، بستر مناسبی برای تعامل و شبکۀسازی با کسب‌وکارها و استارتاپ‌های حوزۀ صنعت ۴ و تحول دیجیتال، برای فعالان زیست‌بوم، دانشگاهیان، شتاب‌دهنده‌ها، صندوق‌های سرمایه‌گذاری و متخصصان صنایع بزرگ فراهم سازد.»
منبع: معدن‌مدیا
